Whoop whoop Vietnam!

Hi allemaal,

Daar ben ik weer! Ga er maar even goed voor zitten, neem ik lekker colaatje en een zak chips want het is weer een lang verhaal!

De laatste dag in Siem Reap was heerlijk relaxt. Aangezien de we avond van te voren bevrijdingsdag hadden gevierd, hebben we lekker uitgeslapen. Vervolgens hebben we een massage class gedaan waarin we de nodige technieken hebben geleerd. De dag erna was het alweer tijd om Siem Reap achter ons te laten. Tijdens de 6 uur durende busreis reden we door dorpjes waar bomen stonden die vol hingen met verse mango's. Tot dusver was de reis prima. Maar natuurlijk kan een reis bij ons nooit helemaal prima verlopen. Jaja ook deze keer was het raak want niet veel later begon een local in de bus te spugen. Gelukkig had ze de nodige kotszakjes paraat. De zure lucht kon ze helaas niet ontwijken. Aangezien zij hier geen last van had en wij wel, hebben we het ruitje maar even open gezet. Toen we dachten dat we alles hadden gehad ging ze haar kind (van ongeveer een jaar of 3!) half liggend de fles geven. Uiteraard ging dat ook niet goed op een hobbelige weg, dus het kind begon ook te spugen. Toen dachten we dat het nu écht niet meer erger kon.... Maar jawel hoor, het werd nóg erger. Van de chauffeur moest het raampje dicht! De rest van de reis (2 uur!) hebben we in een zure prutlucht gezeten want de kotszakjes lagen lekker op het dashbord te broeien. Bleghhhh!

De laatste dag in Phnom Phen zijn we naar de killerfields geweest, een soort Auswitz. Hier werden we helemaal stil van. Het is zo bizar om te weten dat 1 op de 4 mensen in Cambodja werd geëxecuteerd en dat dit nog geen 40 jaar geleden plaats gevonden heeft. Tijdens de rondleiding (waarbij we headphones kregen met Nederlandse uitleg, super tof!) kwamen we bij een boom waar de Khmer Rouge troepen baby's met het hoofdje tegen de boom dood sloegen. Vervolgens werden ze in een massagraf gegooid. Heel bizar om daar bij die boom te staan en bij dat massagraf. Vervolgens zijn we naar het museum geweest wat vroeger de gevangenis was voordat de mensen getransporteerd werden naar de killerfields. Hier hing nog altijd een nare geur van het vergif. In deze gevangenis werden onschuldige mensen gemarteld totdat ze een valse verklaring af hadden gelegd. Daarmee tekende zij hun eigen doodvonnis. Het was zo aangrijpend!

De reis naar Vietnam verliep gelukkig wél goed en vrij snel. Eenmaal aangekomen in Saigon hebben we de stad een beetje verkend en gewinkeld. Ik hou nú al van Vietnam! De dag erna zijn mies en ik naar het vliegveld gegaan om de vriendinnen van mies op te pikken. Stel je voor: 6 meiden, een kleine dorm met 3 stapelbedden en een badkamer wat wel op een wasstraat lijkt. Je raadt het al; een groot kippenhok! De eerste avond met de meiden zijn we gezellig drankjes gaan drinken. In Saigon zitten de mensen gewoon op straat. Geen kussentjes of stoeltjes. Na de nodige biertjes zijn we naar een club gegaan om (jawel) nóg meer biertjes te drinken. Na 2 uur slaap ging de wekker weer om naar de tunnels van chi cu (?) te gaan. Dit is een tunnelstelsel die de Vietnamese gebruikte tijdens de oorlog. De oorspronkelijke tunnelgangen waren 20 cm bij 35 cm. Omdat het nu een toeristische attractie is hebben ze een tunnel vergroot zodat je er doorheen kon. Dat hebben we dan ook gedaan met alle meiden. Ik vond het nu al krap. Echt gek om te weten dat ze vroeger nóg smaller waren. Echte tunnels gemaakt op Aziaten. Daarna zijn we naar het War museum geweest. Hier zagen we vele foto's van de oorlog. Ook dit was ontzettend indrukwekkend. Van Amerikaanse gevechtsvliegtuigen tot foto's van kinderen die met afwijkingen geboren zijn als gevolg van de chemische aanvallen. Helaas hadden we maar een uur voor het museum voordat het dicht ging. In Nederland wordt netjes omgeroepen dat ze gaan sluiten en of je je naar de uitgang wil begeven. Hier hoor je gewoon een ouderwetse schoolbel en 2 seconden later gaat het licht uit.
Na al die indrukwekkende beelden was het tijd voor iets leuks. Daarom zijn we naar het sky deck geweest. Op de 49e verdieping hadden we een mooi uitzicht over heel Saigon.

De dag erna zijn we vertrokken naar Dalat. Voor maar 275.000 Dong (€ 9) zaten we voor 7,5 uur in super bus met bedden. Dalat was een schattig dorpje in de bergen. Hier zijn we gaan stappen en op de flatscreens kwam te staat: Welcome Donja. Dat heb ik nog nooit gehad in een club. Wat een leuk welkom. Na Dalat hebben we nog een bezoekje gebracht aan Nhatrang. In Nhatrang heb ik helaas weer op bed gelegen omdat m'n buik al 5 dagen niet mee werkte. Toch maar een bezoekje gebracht aan het ziekenhuis. Wat een drama was dat. Ik kwam bij het ziekenhuis aan en iedereen staarde me aan. Tsja als enige westerse val je wel op. Niemand wou me helpen en ze deden ook geen moeite hun lach in te houden. Daar stond ik dan, helemaal alleen in een ziekenhuis vol spleetogen die geen Engels spraken. Toen ik in huilen uitbarstte pakte een vrouwtje me bij de hand (niet eens een zuster of dokter) en die bracht me naar de eerste hulp. Daar kreeg ik een dokter te spreken die een beetje Engels sprak. Hij schreef een briefje en weer werd ik naar een ander kamertje gebracht. Hier stond een echo op me te wachten. Na veel rondslomp stond ik na 1,5 uur weer buiten met een 3 verschillende soorten pillen. Gelukkig wel met resultaat!

Na Nhatrang zijn we verder gereisd naar Hoi An (heeeeey annieeee). Hoi An staat bekend om haar vele tailors. Vanalles kun je er laten maken. Van tassen tot aan pakken en van sandaaltjes tot aan jurken. Tsja verzin het maar en ze maken het voor je. Natuurlijk konden we het niet laten om een bezoekje te brengen aan de lokale schoenmaker. Verder zijn we in Hoi An naar het oude centrum geweest waar heel veel Franse invloeden te zien zijn in de architectuur.

Vanuit Hoi An hebben we een bus genomen naar Hanoi. Maar liefst 18 uur hebben we ons mogen vermaken in de bus. Rond 0630 uur kwamen we hier aan en zijn we meteen een citytour gaan doen. S avonds hebben we drankjes op straat gedaan. Locals zetten voor hun huisje (vaak niet meer dan een soort garage) een aantal krukjes neer en verkopen dan drankjes. Rond 2300 uur kwam de politie door de straat en moesten alle straattentjes dicht. Toen de politie weg was mochten we van het vrouwtje in haar steegje naar haar huis zitten. Steeds als de politie langs kwam ging echter de deur naar het steegje dicht en moesten we stil zijn. Natuurlijk was dat hartstikke spannend. Want ja, als iets niet mag dan wordt het juist aantrekkelijk! De dag erna zijn we vertrokken voor de Castaway tour. Een driedaagse trip in Halong Bay. Wat een geweldige natuur. Er lijkt geen eind te komen aan de rotsen die uit het water schieten. Kajakkend tussen de rotsen door, en door kleine grotten kwamen we op de mooiste plekjes. De Castaway tour staat ook wel bekend als de booze cruise (goh hoe zou dat nou komen met al die drankspelletjes). We mochten bijvoorbeeld alleen drinken met onze linkerhand. Werd je betrapt op het drinken met je rechterhand dan werd je een Buffalo genoemd en moest je je hele drankje meteen opdrinken, ongeacht of het nou een kop koffie, een 2 liter fles water of een biertje was. Werd je vier keer betrapt, dan moest je van de boot (7-8 meter) afspringen. Naast deze regel mocht je ook de woorden: ten en mine niet gebruiken. Deed je dat toch, dan kon je (dan wel niet op een tafel) 10 push ups doen. Na een gezellige avond op de boot vol drankspelletjes (waarbij ik ineens kleding moest wisselen met een ander) hebben we heerlijk geslapen. De volgende dag zijn we naar Castaway Island gevaren waar we rotsen hebben beklommen. Dat was ontzettend leuk, spannend en vol met adrenaline. S'avonds rond een uurtje of 12 hebben we gezwommen met lichtgevend plankton. Wat was dat speciaal! Absoluut één van de hoogtepunten van onze reis. Het leek wel alsof we in een sprookje zaten!

Na de Castaway tour was het helaas alweer tijd om afscheid te nemen van de vriendinnen van Mies. Wat zijn die twee weken omgevlogen en wat hebben we het leuk gehad! Girls, it was absolutely SPLENDID (hehe sorry inside joke) Nadat de we meiden hadden uitgezwaaid op het vliegveld hebben we de locale bus terug naar de stad genomen om de rest van de dag lekker te relaxen. Die energie hadden we namelijk hard nodig voor de pubcrawl die avond en de afterparty. In de dagen daarna hebben we een oude gevangenis bezocht die gebouwd was door de Fransen ergens in 1800. Met poppen werd uitgebeeld hoe de gevangenen vast zaten. Brrr, wat een enge poppen! We kregen er haast het gevoel dat ze ieder moment tot leven konden komen. Verder hebben we nog een bezoekje gebracht aan de kathedraal en hebben we S'avonds lekker bij de mama bar gezeten. Bij de mama bar moet je je een oud Vietnamees vrouwtje voorstellen die wat krukjes op haar stoepje heeft staan. Verder hangt er een bordje op: mama bar, half the price, double the size. Hoppa een fles drinken op tafel en een bakje met zonnebloempitten en je hebt een ongelofelijk leuke avond omdat iedereen aanschuift bij de krukjes.

Om ons bezoek aan Vietnam af te sluiten hebben we een tour geboekt naar Mai Chau. Dit is een vergelijkbaar dorpje als Sapa (aan de Chinese grens). Na een ritje van maar 4 uurtjes kwamen we aan bij de homestay waar we die nacht door zouden brengen. Als eerst stond er een fietstochtje op de planning. Door de rijstvelden zijn we naar verschillende dorpjes gefietst. Hier kwamen we bij een vrouwtje die sjaals weefde. 7 dagen (!) was ze bezig om 1 sjaal te maken. Absurt, zeker als je ziet dat ze voor € 5 verkocht werden. S'avonds lagen we al om 20.30 uur in bed. De dag erna hebben we een tour op motorbikes gedaan door de geweldige natuur. Vietnam is verre uit het mooiste land tot nu toe!

Morgen vliegen we vanuit Hanoi naar Singapore! Alweer moeten we een land afvinken van ons lijstje. 4 down, 3 to go! De tijd gaat ongelofelijk snel maar we genieten volop! Hoe gaat het in Nederland? Wij houden jullie wel up to date maarrreee, what is going on in The Netherlands?

Tot snel! X